საიდან შედეგი?

ამ ბოლო დროს ძალიან ბევრს ვფიქრობ ჩემი მუშაობის სტილზე, სტრატეგიაზე, მეთოდიკაზე.

  სამართლიანობა მოითხოვს ვთქვა, რომ ყოველტვის ვიყავი უსისტემო მასწავლებელი, უფრო სწორად ვერასდროს ვერ ვჯდებოდი,რაღაც სისტემებში და სქემებძში.უბრალოდ,ყოველთვის ვთვლიდი,რომ მქონდა ჩემი სტილი და სტრატეგია,ჩემი სტილი და სტრატეგია, და ჩემი მიზანი იყო მოსწავლეს ეგრძნო, გაეგო და ესწავლა ის, რასაც მე ვაზლევდი, სწორედ ამ თანმიმდევრობით...როგორ და რა მეთოდებით ამაზე ძალიან იშვიათად ვფიქრობდი წინასწარ( ვერ ბიტყვი,რომ არ ვფიქრობდი საერთოდ,მაგრამ ძალიან იშვიათად)ძალიან ხშირად, უმეტეს შემთხვევაში ყველა მეთოდი და აქტივობა მოდიოდა პროცესში,ინტუიციურად! ვიცი მასწავლებლების უმრავლესობა და განსაკუთრებით ჩემი ყველაზე ახლო და ჭკვიანი მეგობარი კოლეგები დამიწუნებენ,, მიწუნებენ.კიდეც ამ მიდგომას.სწორედ მათთან კონსულტაციის შემდეგ დამეწყო ეს თვითკრიტიკისადა თვითგვემის ტალღა.
მე ბევრ რამეს ვაკეთებ არა ისე, როგორც საჭიროა,,უფრო მეტიც ნებისმიერი ექსპერტი და მონიტორინგი დამიწუნებს იმ გაკვეთილს, რომელსაც  მე ყოველდღე ვატარებ.სხვა საქმეა, რომ მე მათთვის გავაკეთებ ისეთ გაკვეთილს, როგორის ნახვაც მათ უნდათ და საყვედურიც არ იქნება)..
ამიტომ გამიჩნდა აბსოლუტურად ლეგიტიმური შეკითხვა ჩემი თავისადმი-თუკი მე ყველაფერს ასე ცუდად და არასწორად ვაკეთებ,მაშინ საიდან ის შედეგი რაც მაქვს,უფრო სწორად, რაც ჩემს მოსწავლეებს აქვთ?
თუმცა აქვე მინდა აღვნიშნო,ქართულ სკოლაში რომ ვმუშაობდე ამ ყოველივეს პრობლემად არ ჩავთვლიდი რადგან იქ ყველაფერი ზუსტად მექნებოდა მორგებული მეთოდიც და აქტივობაც. ბავშვებზეც და მიზანზეც.მაგრამ აქ , არაქართულენოვან სკოლაში მივხვდი, რომ მე ისევე ვაგრძელებ მუშაობას, როგორც ქართულ სკოლაში,ანუ ვასწავლი იმ ტექსტებს , იმ მასალას(და იმის იქეთაც ძალიან ბევრ რამეს) რაც სახელმძღვანელოშია და გამოდის რომ ქართულს კი არ ვასწავლი არამედ შემომესწავლება!ანუ აქცენტირებას ქართულისსწავლებაზე ცალკე განყენებულად არ ვახდენ,ანუ ჩემი მიზანი გაკვეთილზე ვერ კონკრეტდება მიზნამდე-წაიკითხავენ ტექსტს,ისწავლიან გარკვეულ შესიტყვებებს,ისწავლიან მიცემით ბრუნვას, შეძლებენ მიცემითისა და ნათესაობოთის განსხვავებას,შეძლებენ ზმნის უწყვეტელში გადაყვანას.
ჩემი მიზნები ისევ გლობალური რჩება- იგრძნონ, გაიგონ , ისწავლონ!
 და როგორც მეუბნებიან ეს არასწორია,ეს შეცდომაა! მაშინ საიდან შედეგი?
თუ მე ვასწავლი ფიროსმანს,დალის და და ვინჩის , მარტო ის ტექსტი კი არ უნდა გავარჩიოთ რაც ტექსტშია, არამედ უნდა მოვიძიოთ უამრავი სხვადასხვა ინფორმაცია, დავათვალიეროთ და ვიგგრძნოთ მათი სურათები გამოვხატოთ საკუთარი ემოციები ნანახის მიმართ თუნდაც არაქართულად, მეც გავუზიარო ჩემი შთაბეჭდილებები, მოვანდომო მუზეუმებში წასვლა და ორიგინალი ნახატების ნახვა,თუ პატარა უფლისწულს და შვლის ნუკრის ნაამბობს ვასწავლი ჩემთვის მთავარია, იგრძნონ,, უთანაგრძნონ და საკუთარი პოზიცია და დამოკიდებულება გამოხატონ... სწორედ ამიტომ მივედი დასკვნამდე რომ მე არ ვასწავლი ჩემს მოსწავლეებს ქართულს, მე მათ სხვა რამეებს ვასწავლი, ქართული უბრალოდ ჩვენი კომუნიკაციის საშუალებაა! და სწორედ ეს არის არასწორი!
მაგრამ შედეგი?
როცა კარგი ინტერნეტი მექნება ამ შედეგებსაც ავტვირთავ